فرزانه آتش‌فراز

آنچه می‌خوانید مکالمات تلفنی یا حضوری بعضی از انیشتین‌ها یا ماری‌کوری‌های آینده با کارمند بخت‌برگشته اداره آموزش یکی از زیر مجموعه‌های کوچک یک دانشگاه خیلی بزرگ و معتبر کوپنی است که در حافظه کارمند بینوا ضبط شده است:

نابغه 1: سلام، کلاسها از 7 مهر شروع می شه، درسته؟
کارمند: بله.
نابغه 1: 7 مهر شنبه است، درسته؟
کارمند: بله .
نابغه 1: من که برای کلاسهای دوشنبه و پنج شنبه ثبت نام کرده‌ام از چند شنبه باید بیام؟
کارمند: ...

نابغه 2: خسته نباشید، برای ثبت نام اومدم، اینم فیش بانکم.
کارمند: لطفاً فرم ثبت نامتون را پر کنید .
نابغه 2: کدوم فرم؟
کارمند: همون فرمی که هر ترم پر می‌کنید، مثل همیشه، اونجا روبروی در ورودی، روی میز مراجعین گذاشتم [و به سمت میز مراجعین که یک عدد بیشتر نیست اشاره می کند]
نابغه 2: کدوم میز؟
کارمند: همون میزی که روش تابلوی فرم ثبت نام [ با فونت 200 ] را گذاشتم.
نابغه 2:کدوم تابلو؟

نابغه 3: الو سلام، ساعت کاری‌تون یکسره است؟
کارمند: بله
نابغه 3: الان هم هستید؟

نابغه 4: اسم من توی لیست کلاس نبود !
کارمند: اجازه بدید چک کنم [و بیشتر از یک ربع، تمام 1300 تا پرونده ثبت نام را زیر و رو می‌کند و اثری از پرونده شازده پیدا نمی‌کند.[
نابغه 4: [در حال غر و لند کردن]
کارمند: شما کی ثبت نام کردید؟
نابغه 4: دو هفته پیش خانم! این چه وضعیه؟! تاریخ فیش بانکم کاملا ً روشن می‌کنه من خیلی وقت پیش ثبت نام کردم [و با اعتماد به نفس، فیش بانکی را از لابلای کتابهایش بیرون می کشد!]


نابغه 5: [در حال گردش و زیر و رو کردن کتابهای مخزن بسته]
کارمند: آقای محترم شما اینجا چه کار می کنید؟ قفسه بسته است!
نابغه 5: کی باز می کنید؟

نابغه 6: گواهی خانم... آماده است؟
کارمند: بله ولی باید رسید را امضا کنند فقط به خودشون تحویل می‌دیم .
نابغه 6: خودش اینجا نیست رفته کویر لوت انتخاب واحد کنه. رسید رو بدین من امضا کنم .
کارمند : کارت شناسایی لطفا ً؟
نابغه 6: ندارم، همکلاسیش هستم .
کارمند: بسیار خوب، خانواده دارن دیگه، به خانواده‌شون بگین بیان و با کارت شناسایی معتبر، گواهی‌شونو تحویل بگیرن.
نابغه 6: این چه طرز صحبت کردنه؟ از شما بعیده! معلومه که خانواده داره !

اگر احتمالا ً یکی از نابغه های فوق الذکر نوشته های فوق را بخواند و برای هشت نفر نابغه تر از خودش بفرستد، قول می دهم لیسانسش را فقط ظرف هشت سال و نیم حتما ً بگیرد !

كاريكاتور: محمدرفيع ضيايي