ضرب‌المثلي هست كه مي‌گويد خواستن، توانستن است. حالا ما خيلي سخت نمي‌گيريم و اصل ضرب‌المثل مربوطه را زير سوال نمي‌بريم، اما به شدت معتقديم كه نامبرده تا هزار جور تبصره و آئين‌نامه تنگش نچسبد، محلي از اعراب ندارد كه ندارد.
 مي‌فرماييد چرا؟ مثلا همين كه تصميم گرفتيم وبنامه آذر "ما و مولانا" باشد. خواستنش آسان بود، اما بعدش افتاد مشكل‌ها و توانستنش بسيار دشوار شد.
 مشكل‌ها چي بود؟ يكي اين‌كه اصولا پرداختن به مولوي يد طولا! و دست و ذهن توانايي مي‌خواهد؛ متاعي كه هر كجا و نزد هر كسي يافت مي‌نشود. ديگر اين كه وارد شدن به اين مقوله، با اوضاع و احوالي كه براي مولوي يك بزرگداشت برپا مي‌كنند، صدها صداي مخالف و معترض از اقصا نقاط كشور بلند مي‌شود كه اين آقا ال بوده و بل بوده؛ دل شير مي‌خواهد كه اين روزها اين يكي را هم بايد چراغ در دست گرد شهر بچرخي، بلكه پيدا كني.
 انگار بايد چشم‌انتظار همسايگان عزيز باشيم كه يكي يكي مفاخر ما را نشان كنند، بلكه ما هم همايشي، بزرگداشتي، چيزي برگزار كنيم، حالا صداي موافق و مخالفي هم دربيايد يا نيايد!
 با اين همه، اين روزها كه همسايگان زيرك و فرصت‌شناس ما در استفاده از مشاهير پارسي‌زبان گوي سبقت را از هم مي‌ربايند چه رباييدني؛ هر چه در توان اين روزهايمان بود جمع كرديم واز ديگر بخش‌هاي مجموعه گل‌آقا هم كمك گرفتيم كه وبنامه "ما و مولانا" را به شكل متفاوتي از وبنامه‌هاي پيشين سايت تقديم شما ‌كنيم.
 در اين وبنامه مي‌خوانيد و مي‌بينيد:
 مولوي‌نامه (شرح كاريكاتوري از اشعار ملاي روم)؛ قلم مهمان؛ نگاه مهمان، عرفان مجازي! (گزارشي از چگونگي حضور جلال‌الدين بلخي در اينترنت)؛ در سال مولانا ما چه كرديم؟ (گزارش كوتاهي از چگونگي برگزاري سال مولانا در كشورمان) و...
 اين نكته را هم بگوييم كه اين آخرين وبنامه‌اي است كه به شكل فعلي مي‌بينيد و مي‌خوانيد. اين "اين روزها"يي كه چند خط بالاتر گفتيم، منظور همين روزهاست كه در تدارك تغيير و تحولات شگرفي در سايت هستيم و به زودي شما را از آن با خبر مي‌كنيم.
 فلذا، كم و كسري اگر هست، به بزرگي خودتان و اگر خدا بخواهد خوشي خبري كه در راه است، ببخشيد.