علی وزینی
چهره‌ی «علی صالحی» بازیگر سینما، سریال‌ها و فیلم‌هاي تلویزیونی را با وجود اینکه نقش‌های کوتاهی بازی کرده، بسیاری از مخاطبان به یاد دارند که نشان از توانایی و تسلط او بر ایفای نقش‌های خود است. او امسال در سریال «چک برگشتی» شبکه اول، در نقش یک پلیس ظاهر شد که لحظات و موقعیت‌های طنز زیادی را برای مخاطب ایجاد کرد. جالب آن که سال گذشته نیز در سریال «تا ثریا» متفاوت‌تر از نقش امسالش، در نقش یک خلافکار ظاهر شده بود. در ایام عید، باز پخش سریال «قرارگاه مسکونی» با بازی او باز هم مورد توجه مخاطبان بسیاری قرار گرفت. در ادامه گفت‌و‌گوی گل‌آقا با این هنرمند دوست داشتنی را می‌خوانید:


شما به عنوان بازیگر، بازی در نقش‌های جدی را بیشتر می‌پسندید یا نقش‌های کمدی؟
به عنوان بازیگر برایم تفاوتی در بازی ندارد اما کارهای کمدی را بیشتر دوست دارم، چون احساس می‌کنم مردم با کارهایی کمدی‌ای که من در آن حضور پیدا می‌کنم‌، لبخندی می‌زنند. دوست دارم نقش‌های کمدی را بپذیرم و در کارهای کمدی خوب بیشتر ظاهر شوم. من معتقدم مخاطب، باید به کارهای کمدی موقعیت بخندد و نه لوده بازی.

همانطور هم که اشاره کردید، مردم با نقش‌های کمدی شما بهتر ارتباط می‌گیرند، چه عواملی را در این «تاثیر گرفتن»، دخیل می‌دانید؟
دلیل خاصی ندارد! من سعی می‌کنم نقش را واقعی بازی کنم و مخاطب هم این صداقت و جریان زندگی را در بازی‌ام می‌بیند و این «شیرین» بودن نقش است که برایش اهمیت دارد.

شاید این سوال تکراری باشد اما چقدر کوتاهی یا بلندی نقش برایتان مهم است؟
برای من متری وجود ندارد. اگر در یک کار، همه چیز درست انجام گرفته شود، همه زحمات دیده می‌شود حتی اگر بازیگری در یک سکانس حضور داشته است. اما من به عنوان بازیگر برایم، کاراکتر دار بودن نقش و اینکه با چه کسی کار می‌کنم، اهمیت دارد.

درست می‌فرمایید! مخاطب شما را با نقش‌هایتان به یاد دارد و نه با اسم...
همین طور است، من با ۱۸ سال سابقه بازیگری‌ در نقش‌های اصلی خیلی زیادی حضور داشتم اما مخاطب مرا به اسمم به یاد نمی‌آورد!


چقدر گریم چهره در یک نقش کمدی بر روی مخاطب تاثیر می‌گذارد؟
مسلماً گریم در نقش شیرین و کمدی تاثیر دارد و می‌توانم بگویم كه حتي با یک «عینک» بزرگ یا کوچک ماجرا عوض می‌شود. در نقش‌های تاریخی که داستان جدایی دارد هم گریم تاثیر بسزایی دارد.

شما به عنوان بازیگر، چه مشکلاتی در سریال‌های کمدی‌های تلویزیون می‌بینید؟
اصلی‌ترین مشکل ما در تلویزیون، نداشتن فیلمنامه، طرح و قصه خوب است و دوم اینکه خنداندن مردم به دلیل مشکلات و مسائل اقتصادی جامعه، کار سختی شده است و این را همه همکاران من به خوبی می‌دانند. البته با اینکه در «چک برگشتی» به ما فرصت داده شد تا با نمایندگان مجلس شوخی کنیم اما همچنان دست ما برای کمدی باز نبود.

و در خصوص نقش خودتان (صادق) چقدر آزادی عمل داشتید؟
اگر توجه کرده باشید، همیشه در سریال‌های مختلف در خصوص نقش «پلیس»، با یک چهره جدی و بدون شوخی و خنده روبرو بودیم اما واقعاً این طور نیست و من سعی کردم «صادق» پلیس این قصه را در عین حالی که می‌خواست با «لطیف» شرخر دوستی کند و کمکش کند، قانونمند هم نشانش دهم!

فضای فعلی در تلویزیون برای شوخی با قشر‌ها نسبت به گذشته چقدر تغییر کرده است؟
با سریال «چک برگشتی» نشان دادند که آستانه تحمل تلویزیون بالا رفته است و حمایت آقای ضرغامی و آقای فرجی نشان داد که با رعایت اصول می‌توانیم با نمایندگان مجلس و نیروی انتظامی هم شوخی کنیم.


معمولاً سریال‌های مناسبتی، همزمان با پخش، ساخته می‌شوند! شما این را حسن کار می‌دانید یا عیب؟
من فکر می‌کنم این به روز بودن قصه، سیاست سازمان صداوسیما است اما برای ما این شتاب‌زدگی و نداشتن متن، سخت است و کمی تمرکز مان را از بین می‌برد و به کیفیت کار هم لطمه می‌زند. ما هر سال می‌دانیم که یک عید داریم و یک ماه رمضان! پس می‌توانیم کار را از قبل آماده کنیم اما این روتین و به روز بودن قطعاً نظر و سلیقه مدیران تلویزیون است. هرچند من فکر می‌کنم، مخاطب به روز بودن سریال‌ها را بیشتر می‌پسندد.

نقش نشریات طنز مکتوب در ارتباط مخاطب با کارهای کمدی چیست؟
گل‌آقا در بین نشریات طنز ما، یک اسطوره است و جا دارد همین جا از مرحوم صابری یاد کنم. شخصیت گل‌آقا، شخصیت بزرگ، ماندگار و دوست‌داشتنی است و من از نوجوانی و جوانی با مطالب گل‌آقا ارتباط گرفته‌ام و در کار من تاثیر زیادی داشته است و حتماً در کارهای نویسندگانی چون پیمان قاسم‌خانی، سروش صحت، رضا عطاران و... هم تاثیر داشته است.